Selam bu yazıyı okuyacak kadar çaresiz beyin fakiri.Ben mi?Halim iyi olsa yazar mıydım hiç?Anlayacağın yine içim sıkıntılı.Son iki yıldır bok atan hayatım logaritmik olarak daha fazla atıyor ve çığırından çıktı.Buraya yazmamdaki amaç bir amaçsızın okuması değil sadece kendimin farkına varması.Yazının başında dediğim gibi mutsuz olmasaydım yazmazdım.İnsan mutluyken sorgulamıyor be fırsat.Mutluyken neden mutlu olduğunu veya ne kadar süre mutlu olacağna dair gereksiz derin düşüncelere dalmıyorsun dalsan zaten mutluluk sarhoşluğundan çıkıyosun demektir.Mutluluk hafif sarhoşluk verir değil mi?Memnuniyet varsa durumdan hiç bir şeyi takmayız o kadar.Mesela ben sevdiğim kızın yanında hiçbir şey düşünemiyom.Resmen mala bağlayıp saçmalıyom.Bu mutlu olduğumun göstergesi.Evet fırsatlarım hayatımın en parlak çağı diye beklediğim yaşlarda yanlış yatırım yaptığını düşünen iş adamı modundayım.Derslere gösterdiğim ilgiyi başka şeylere gösterseydim belki kendimi daha fazla keşfedebilirdim.Ya da bir az arkadaş bulsam yeterdi kendimi keşfetmemde yardım edebilecek.Lise yıllarımın başlarını bilinçsizmişim gibi geliyor.Yapmadıklarımdan pişmanım kısacası.En kötü bir şeyler yazsaydım ya da kaydetseydim.Neyse hayıflanmayı kesip konuya dönelim.Bu aralar hayatın boktan taraflarını görmeye başladım ondan amaç sorgular durumdayım ve daha çok düşünüyorum.Hayatın kötü yanları demedim dikkat ettiysen,haytın boktan yanları böyle ne iyi ne kötü yanları yani gereksiz yanları.Şunu söylemeliyim ki tanımlı ve belirli olması her zaman daha iyi hissetiriyor bana.Tamam zor olabilir de hayatın gerekesinin ve kendi amaçlarımın kurallarımın belirsizliğe yol alması beni hissizleştiriyor.Yani öldürüyor.Hissizleşmek ölmek zaten.Sadece nefes almamak olarak görülmemeli ölüm.Bunu şöyle de açıklayabilirim bir sorunu çözmeye çalıştığında problemin nerede olduğunu biliyorsan rahat hissedersin. Ama problemin ne ve nerede olduğunu bulamazsan o zaman her şey belirsizdir.Hatta problemin olup olmadığını sorgularsın.Kafan karışır vazgeçme isteğin büyür,bırakma hissi oluşur.Bunun gibi işte.Hayat çok karmaşılaştı anlayacağın.Mutlu olsaydım şimdi bunların hiçbirini düşünmezdim.Buraya gelip yazma ihtiyacına düşmezdim.Fırsat umarım her şey yoluna girer.İleride hayatın anlamını anayabileceğim diye bir ütopik bir hayalim var.Gelecekten umutluyum o yüzden yaşıyorum canım.Herkes umutlu sen de umutlusun.Bunu okuduğun için beynine sağlık fırsat.Teşekkür
Merhaba dostum.Uzun zaman oldu.Başka kimseyi bulamadım konuşacak.Ondan yüzsüzce tekrar yanındayım.Bu yazıda genelde yaptığım gibi hayat nasıl gidiyor ondan bahsedeceğim.Dertlerimi yazacağım ki onları gözümde büyütmeyeyim. Yazıyı kimsenin okumayacağnı beklediğim için yazı düzenine önem vermeyeceğim.Sırasıyla kafamda olan ve beni karamsarlığa iten şeyleri yazacağım önem sırası olmadan. 1-Okul sınavı(hayvan gibi konu var) şu anlık en büyük derdim değil ama bununla uğraşmak canımı sıkıyor. 2-Tatmi edici olmayan sosyal çevre(samimiyetsiz arkadaş ortamı+olmayan sevgili)bu da beni yalnızlığa itiyor.Bu yüzden duygusal bunalımlar geçiriyorum. 3-Dine bağlı olmayan yaşam(büyük günahlar işlemememe rağmen ruhumu çöertiyor) 4-Hayat amacını oturtamamak(neden yaşadığına emin olamamak)bu da motivasyonsuzluğu doğuruyor. 5-Sürekli akla gelen ölüm düşüncesi 6-Ailemin düzensizliği . . bu uzar da sanırım.Zaman sanki hiç bir şeye yetmiyor.Hayal kırıklılklarından nefret ediyorum.En çok da hayal kırı...
Yorumlar
Yorum Gönder