BUMİN KAĞAN

Merhaba.   #Bu yazı blogumdaki en önemli yazı belki de ve en anlamlısı.#   Sevgili eşim,öncelikle seni seviyorum.Seni daha tanımama rağmen...Şuna güveniyorum ki gelecekteki ben seni sevdiyse ben de severim kesin.Hadi sana şimdiki benden bahsedeyim biraz.   Bu yazıyı yazana kadar daha sevgilim olmadı.Sevgili yapmak gibi bir niyetim olmadı şu ana kadar ondan belki.Birkaç insana aşık olup olmadığım konusunda emin olamadım o kadar.Onun haricinde daha hiç önemli bir şey başaramadım.On dokuz olmama az kaldı ama ben daha anlamlı bir şeyin parçası olduğumu düşünmüyorum.Hayat da her şey istediğim gibi gitmiyor.Önceki yıl özellikle çok kötü geçti benim için.Şimdi ise istediğim bölümü okumuyorum.Ama  hayatım dengeli sayılır.Büyük hayallerim yok.Daha ileriye gitmeyi istiyorum ama,hayatı daha anlamlı kılmayı...Daha çok anlam çıkarmayı.Belirli hedeflerim hayatımda hala duruyor.   Bazen yalnız hissediyorum ama şu an seni aramıyorum.Yani karşılassak da olur aslında ama ben daha beklerim gibi geliy

Merhaba. Son yazımdan yaklaşık bir hafta geçti.Önceki yazımı yazarken daha stresli ve üzgündüm.Bugünlerde o durumu biraz da atlatmış sayılırım.    Bildiğiniz gibi bir ömür istemediğim bir mesleği yapacağım için moralim bayağı bozuk ve umut seviyem yerlerdeydi.Amaçlarımı sorgulamaya başlamıştım.Net amaçlarımdan vazgeçmiş,boşluğa düşmüş gibi hissetmiştim.Boşluğun ve hiçliğin anlamı çok büyüktür aslında.Bu yüzden insanı günlük düşünüşlerden alıkoyar.O dönemlerde hayatımdaki çoğu kuraldan vazgeçmiştim.Ya da vazgeçmeyi düşünmüştüm.Önceki yazımda bahsettiğim gibi kurallarımıza uyma yüzdemiz hayatla ilişkimizle ilgili bilgi verir.O zamanlarda kurallarımı hiç düşünmedim.     Ama gel gelelim insan kuralsız yaşayamaz.Hayat istediği gitmese bile uyacak kurallar,duruma uygun umutlar buluyor.     Ben de kurallı bir hayata yavaştan dönüş yapıyorum.Ama bu seferki kurallar daha transparan,daha belirsiz. ESKİ KURALLARIMDAN: Dünyayı daha anlamlandırmak Büyük işler yapmak için çabalamak Her zaman

Hey,merhaba! Bugün özel bir gün.Nedeni başlıktan belli.Eveet,tatil bitti.Sorumsuzluğun hazzını korku kapladı.Evet korku...Bugün iyi hissetmiyorum.İçim sıkılıyor.İyi bir heyecan değil,stresli bir heyecan var.Bunun sebebi tatil boyunca hiç bugünü düşünmemem sanırım. Evden daha önce iki kez ayrıldım ama ikisi de on günlüktü.Ama bu seferki bayağı uzun olacak sanırım.Evimin fiziksel halini sevmiyorum.Ama babam olmasa bile aile sıcaklığı vardı.Küçük kardeşimle hep oynuyorduk,bazen kavga ediyoduk.Artık böyle olmayacak.Bunu kesinlikle özleyeceğim.Hep en güçsüz hallerimde anneme sarılır,dizine yatardım,masaj yapardı bana.Özleyeceğim.Abim zaten komple özleyeceğim.Babamı çok çok özleyeceğim.(gözlerim doluyodu az kalsın).Artı amcam,büyükannem felan kocaman bir ailemi özleyeceğim.Ayrıca hepsi için endişeliyim.Semih küçücük,annem tek,abim işsiz,babam yıpranıyor,amcam sağlığı için,büyükannem yaşlı,halam hamile...Böyle ayrılırken,onlara hiç faydam olmasa da endişeleniyorum.Ayrılıkta var bu biliyoru