BUMİN KAĞAN

Selam,kararsız ya da anlamsız. Bugün 2017'inin son günüydü sanırım.Normalde size ne yaptığımdam bahsetmem ama bugün ne yaptığımdan bahsedeyim. Bu son günde hep pc başındaydım.Youtube üzerinden bir miktar para kazanma hevesi beni pc başında tuttu.Evet,sanırım para kazanma hırsı insanın hayatını ele geçirebiliyor.Farkındalığı azaltıyor.Mutsuz olmuyorsun ama mutlu da olmuyorsun. Babama göre paranın ne kadar peşinden koşarsan koş kısmette olmayınca kazanamıyorsun bu illeti.Ben de gün boyunca çabalasam da geceye doğru boşa uğraştığımı anlayıp vazgeçtim Youtubeda para kazanma mevzusundan.Ve kafamı toparlayıp kendime gelmeye çalıştım.Telefondan sıklıkla instagramı kontrol ediyordum.Millet içiyor hep. Neyse şimdi aklımı toparladığımı varsayıyorum.Aklımdan 2017'nin nasıl geçtiğini geçiriyorum.Hatırladıklarım sırasıyla: -YGS -Mezuniyet -Çalışma temposu -Hedef sapması -Lise arkadaşlarım -Karlı gün -Tercih süreci -Koç üniversitesi -Yeni şehir . . . Şimdi kendime soruyor

     Selam hiç kimse ya da her kimse.Moralim çok bozuk şu an.Neden moralim bozuk?Moralimin bozulması tek basamakta gerçekleşmiyor.O yüzden ana sebebini bilmiyorum.Ama tetikleyen ilk faktörü görebiliyorum.Ama o da değişkenlik gösteriyor hep.Çoğu zaman canımın çok az bile sıkılmasına sebep olacak şeyler ilk basamakta oluyor.Çığ gibi kısa zamanda büyüyerek içime oturuyor.       Evet,moralim çok bozuk.Şu klavyenin çok kötü olmasından diğer daireden gelen müzik sesine kadar her şey sinirimi bozuyor.Motivasyon dipleri görüyor.Nefret sendromu gibi de değil farkına vararak geçiremiyorum.Daha ağır bir durum.      Hayat amacımı sorguluyorum şu an.Olmak istediğim yeri ve bulunduğum yeri.Elde edeceklerimi ve kaybedeceklerimi.Hikayemin önemini,kimi etkileyeceğini.Sonları düşünüyorum.Sona erecek eyleri düşünüyorum.Kendimle bitmek bilmez çatışmalarım...Olmasını istediğim şeyleri mi düşünmeliyim.Yoksa daha gerçekçi mi olmalıyım.İnanmak istediklerime mi inanayım yoksa inanmaktan vaz mı geçeyim.

Tanım:            Bana babamdan geçtiğine inandığım,bazı zamanlarda diğer insanlara duyduğum sevgisizlik duygusu.Sadece kendimin fark etmediği,aynı zamanda çevremdeki insanların da ben de fark ettiği hal.              Merhaba bugün yazıya tanımla girdim gördüğünüz üzere.Bu yazı önceden yazdığım şu  yazı gibi aslında.İkisinde de bahsettiğim duygular her zaman hissetmediğim ama hissettiğim zamanlarda beni etkileyen şeyler.Ayrıca kendime adadığım duygular da değiller herkes yaşıyor olabilir bunları.Bu yazımda size nasıl hissettiğimi anlatmaya çalışacağım.          Nefret sendromu dedim çünkü bunu hastalığım olarak kabul ediyorum.Adında nefret geçse de aslında "sevgisizlik" desek daha doğru olur.Bu sevgisizliğin sebebi de onların tavır ve davranışlarını gereksiz,yapmacık ve itici bulmam.Bazı anlar geliyor ki muhattap olduğum tüm insanlarda hissediyorum bunu.Konuştuğum hatta yüzüne baktığım her insanın olumsuzluklarına odaklanmaya başlıyorum.Bir insanda sinir olacağınız bir öz