BUMİN KAĞAN

Merhaba , Aslında bu aralar yazmayı düşünmüyordum ama dayanamıyorum artık.Başlıkta söylediğim olayla karşı karşıyayım,sıcağı sıcağına da yazmak istedim.En azından bir şeyler üretince rahatlıyorum.    Psikolojik problemim olup olmadığı ben de her zaman şüpheli bir durumdu.Başka insanların yerine geçemediğim için kıyas yapamıyorum.Ama şunu biliyorum ki yaşamımda bazı döngüler var.Sürekli mutlu ya da mutsuz olamıyorum.Mutlu olduğum anlar çok sahte geliyor bana.Mutsuz olduğum zamanlar döngünün "düşünce yoğunluğumun yüksek" olduğu zamanlar,mutlu olduğum zamanlarsa "unutma ve uyuşma yoğunluğumun yüksek" olduğu zamanlar oluyor genelde.Başlıkta belirttiğim kısım düşüncelere en çok daldığım,hayatı en çok sorguladığım,hayat motivasyonumun en az olduğu ve en kısır olduğum zaman dilimi.Dinimi önemsemesem,kendimi önemsemesem bu zamanlarda içerim.Kafayı bulurum ve uğraşmam.Bu döngüyü rahat atlatmanın yollarından biri de yazmak benim için.O yüzden şu an klavyesi "çekilmez&

Konniçiva, Hayat akıp giderken durdurmak istediğim,belki de ölümsüzleştirmek istediğim zihnimi ve düşüncelerimi kaydediyorum bu blogda.Fotoğrafla benzer görevi var yani ama dış görünüşümü kaydetmek yerine o anki düşüncelerimi kaydediyorum. Neyse,öncelerde günahlar hakkında bir yazı yazmıştım şimdi de biraz sevaplar üzerine konuşmak istiyorum.Bu düşünceler oluşurken etraftan etkilenmişimdir illa ki ama tamamen kendi düşüncelerimdir yani katılmak zorunda değilsin.  Hayatımın farklı dönemlerinde günah için olduğu gibi sevap için de farklı tanımlamalarda bulundum.Çocukluğumda iyilik ve sevap kelimeleri aklıma iyilik perileri ya da aydınlıklar getiriyordu.Çocukluk işte böyle düşünen çoktur zaten.O zamanlar dünyada iyiler ve kötülerin kesin bir çizgiyle ayrıldığını ve bir insana iyi veya kötü direk hüküm verebileceğimizi düşünüyordum.Kötülere bakış açım "samanyoluvari"ydi yani.İçki içip,kumar oynayıp eve gelince de hasta annesini döven adam gibi sanıyordum kötüleri.İyi insanla