BUMİN KAĞAN

Selam,bugün dünyanın en mutsuz insanıyım.Her gün ve her yıl daha kötüye gidiyom.Hayatta doğru ve iyi şeyleri yaparsam mutlu olacağımı düşünmüştüm ama yanılmışım.Hayat yoldan sapmaya zorluyor beni,artık doğruyu yanlışı önemsememeye,inançlarımı zayıflatmaya,tüm ipleri bırakmaya zorluyor.Yaşamak zor arkaadaşlar,gerçekten hiç tahmin etmezdim bir gün yaşamanın bile zorlaşacağını.Tutunacak bir şey bulamıyorum.Hayata ne zaman tutunmaya çalışsam mahrem yerleri denk geliyor.Şu 3-5 senemi şöyle betimleyebilirim ki: Elimde bir çuval var. Ben bayağa çuvala odaklanmışım. Yolda ne bulursam atıyorum çuvala. Çuval ağırlaşıyor,elimi acıtıyo,belimi ağrıtıyor. Ama ben sabrediyorum.Umutluyum çünkü. Çuvala ve yolun sonuna odaklanmaktan her şeyden fedakarlıkta bulunmuşum. Evet yolculuğun sonuna yaklaşırken kendime güveniyorum.Çünkü çabaladım. Yolun sonunda kısa bir geçit var.Oradan çuvalımı geçirirsem iş bitecek. Geçite girerken rahatım ve sakinim. Ama geçide girdim ya.... Çok kısa bir zaman...Çu

Selam ben Bumin Kağan, Sizinle bişeyler payaşmak istiyorum.Ama bu sefer hiç üslubumla uğraşmıyacağım,düz aklıma ne geliyosa saydıracağım.Arkadaşlar bugün 14 Mart ve ygs geçeli iki gün oldu.Hayatımın en kötü günlerinden biri.Okadar çok çalıştığım ygs bayağı kötü geçti.En yakın arkadaşlarımın ise çok iyi geçmiş.Hiç bu kadar kötü geçeceğini düşünmemiştim.İnsan bazen başarısına şaşırıp çok mutlu olur ya,hani kendinden beklemediği derecede iyi olduğunu anlar(herhangi bir konuda) ve kendine güveni tavanlara çıkar ya.İşte bende şu an durum tam tersi.Kendimi çok küçük görmeye başladım.O kadar çalışmama rağmen sınavda heyecenlandım ve hiç bilgimi kullanamadım.Stres durumunda aklımı kullanamadım.Kendimi şu an çok yetersiz hissediyorum.Kendimi aptal gibi hissediyorum.Hayallerim kalmadı.Aşırı umutsuzum.Kendi durumumdan daha kötülerini düşünmeye çalışıyorum ama bıktım.Benden iyiler de aklımdan gitmiyor.Onlardan kendimi eksik hissediyorum.Daha değersiz.Kendimi işe yaramazın teki olarak görüyorum.B