Ana içeriğe atla

Kayıtlar

19'da HAYAT AMACI

Merhaba dostum.Uzun zaman oldu.Başka kimseyi bulamadım konuşacak.Ondan yüzsüzce tekrar yanındayım.Bu yazıda genelde yaptığım gibi hayat nasıl gidiyor ondan bahsedeceğim.Dertlerimi yazacağım ki onları gözümde büyütmeyeyim. Yazıyı kimsenin okumayacağnı beklediğim için yazı düzenine önem vermeyeceğim.Sırasıyla kafamda olan ve beni karamsarlığa iten şeyleri yazacağım önem sırası olmadan. 1-Okul sınavı(hayvan gibi konu var) şu anlık en büyük derdim değil ama bununla uğraşmak canımı sıkıyor. 2-Tatmi edici olmayan sosyal çevre(samimiyetsiz arkadaş ortamı+olmayan sevgili)bu da beni yalnızlığa itiyor.Bu yüzden duygusal bunalımlar geçiriyorum. 3-Dine bağlı olmayan yaşam(büyük günahlar işlemememe rağmen ruhumu çöertiyor) 4-Hayat amacını oturtamamak(neden yaşadığına emin olamamak)bu da motivasyonsuzluğu doğuruyor. 5-Sürekli akla gelen ölüm düşüncesi 6-Ailemin düzensizliği . . bu uzar da sanırım.Zaman sanki hiç bir şeye yetmiyor.Hayal kırıklılklarından nefret ediyorum.En çok da hayal kırı
En son yayınlar

ÖLMEYİ BEKLEMEK

Selam,ihtiyacım olmasa uğramam herhalde.Kusura bakma biraz nankörüm galiba.Paylaşacak kimseyi bulamadığımdan buradayım zaten.Bunları yazdığım saat gece 11'e yaklaşıyor.Şu anki hislerim ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. Çok gel-gitli yaşıyorum bu aralar.Bipolar olabilir miyim diye sorguluyorum ama modum hiç aşırı yüksek de olmuyor.Ama sık sık diplere düşüyorum.Hissizleşiyorum.Her şeyden sıkılmalarım başlıyor.Tıpkı tam şu anda bunları yazarkenki gibi gelecekten tam anlamıyla hiç bir şey beklemiyorum.Bana daha çok acılar getireceğini biliyorum ama.Onlar aklıma geliyor en fazla. Ah be GB ağlamak istiyorum.Duygusal acı çekiyorum ya.Şu hayat çok zor lafını da söylemek istemiyorum. Hayattan bahsedeyim biraz.İstemediğim bölümü okuyorum hala.Nefret ediyorum ders çalışmaktan.Sonunda istemediğim bir mesleğe sahip olabilmek için.Hiç heyecan duymuyorum okul bitsin de işe başlayayım diye.Ailem biraz motive ediyor.Onlar istiyor diye okuyorum.Of ya:(... Bazen sadece zamanın gelmesini ölmeyi

TEKRARDAN YERE DÜŞÜŞ

Hiç eliniz yandı mı sizin?Elinizin yandınığını önce görürsünüz.Ve "sıçtım" dersiniz.Milisaniyeler sonra acılar beyninize 10 kişi kalmış takım bulmuş gibi saldırmaya başlar.Acıyı hissedersiniz.Ben o milisaniyelerin saatlere dönüştüğü psikolojik yanmalardan bahsediyorum.İlk öğrendiğinizde bön bön baktığınız sonralarda ise içinizi aralıksızın yakan gerçekler.Evet gerçekler.Peki gerçekdışılara ne denir?Yalan mı hayal mi?Yalanı hayalden ayıran nedir?Bilmiyorum. Gerçeklerin amına koyayım. Bugün boktan bir gün.Elimde hiçbir şey yokmuş gibi hissediyorum tekrardan.Boşluğun dayanılmaz acısı.Bununla alakalı yazmıştım sanırım.Bugün 13 ağustos ve  ben tekrar karanlıklardayım.Beklentim sıfır.Hayal kırıklığı yüz.Hayal kırıklığı benim için iktidar kaybetmeyen akp gibi.Lan yeter amk artık bir şey de beklediğimden daha iyi olsun. Belki ileride hayatın boktanlıkları diye bir kitap yazabilirim.Son derece karamsar olur.Başlığı da küfürlü olursa kimse okumaz. Beklentimi karşılamayan şeyler:

ÇOCUKLAR HER GÜN BİLİM YAPIYOR

Sıkıcı bir yaz tatilinin ortasından selamlar.Canım çok sıkılıyor.Kendimi gerçekleştirme ihtiyacımı karşılayamıyorum.Sosyal açıdan son derece zayıf hissediyorum.Anlaşılmak bir lüks biliyorum ama anlaşılmamaktan da şikayetçiyim(Belki de dinlenilmemekten).Hayat çok havada benim için bu aralar.Neyse bayağıdır yazmıyordum bugün yaşadığım bir olay ilham verdi ve gecenin bu saatinde parmaklarım dans ediyor. Olayı anlatayım zaten basit bir şey.Altı aylık halamın kızının evimize gelmesi.Zaten önceden de fark ettiğim her şeye pür dikkat bakması ve neredeyse her şeyin ilgisini çekmesi.Neden böyle peki?Çünkü yaşadığı her deneyim yeni.Evet yeni.Yeni çok güçlü bir kelime.Çocukken yaşadığımız şeyler sanki daha heyecanlı gelir değil mi?Çünkü çocukken onu yaşayan sen farklısın.Çocukken yaptığın her deneyim senin ilk deneyimin.Ve doğal olarak şaşırıyorsun.Duygular hissediyorsun.Bu da yaşadığın şeyi çok daha iyi ve kalıcı kaydetmeni sağlıyor.Bu yüzden çocukken yaşanılanları arıyoruz.Şimdi sana soruyo

KARMAŞIK RUH HALİM

Selam yaşlı ,yani bana göre yaşlı.Ve tahminimce daha mutsuz.Yaş ilerlememle mutsuzluğum arasında aritmetik oran var.Bak yalan söylemiyorum geometrik değil.Yani bir anda hayattan soğumadım.Yavaş yavaş oldu.Ama bir eşik değeri vardı onu da geçtim sanki.Umut eşiği.Belirli umutlarını yitirene kadar hala mutlu hissedebiliyorsun.Gün be gün azalıyor umutlar yerini gerçeklere bırakıyor.Umutlar dediğim aslında hayaller işte.Ben büyüdükçe hayallerim değişti.Eskiden hayallerim küçüktü.Biraz büyünyünce onlar da büyüdü.Biraz daha büyüdüm sanki onları tanımıyorum.Belki o hayaller aynı kaldı ama ona bakan gözler değişti.Belki eskiden sadece o hayallere bakan ben gitti ve yerine o hayallerinin içine gizlenmiş hayalleri görmeye başlayan ben geldi. Bununla alakalı geçen gecenin birinde düşünsel şeyler yaşadım.Yatağıma uzandım ve evimizin tavanına doğru baktım.Kendimi yine tv dizi ve filmlerindeki yalnız siyah karaktere benzettim.(Bu kendimi filmin baş rol oyuncusu gibi hissetmem çok oluyor.Son derec

TATSIZ,RENKSİZ,KOKUSUZ VE SESSİZ

Selam.Bir sene önceki yazılarıma benzer şeyler yazıcam bugün.Beni mayıslar neden hüzne boğuyor.GB hala mayıslar seni üzüyor mu?Diğer ayların güldürmediği gibi.Seni bilmiyorum ama beni mahvetti bu sıralar hayat.Çok mutsuzum.Dün çok kötü hissediyordum ve sınavım vardı.Ölüm gibiydi.Hayat çok zor ya.Gün geçtikçe ölümü daha çok düşünüyorum.Bu hayatta bazen hiçbir şeyim yokmuş gibi hissediyorum.Anne babam dahil herkese soğuğum bu aralar.Dinle bile aram iyi değil.Artık yoruldum ya.Neden yaşıyorum ?Aşırı umutsuzum.Hayal etmekten nefret ediyorum ama realistik olmaktan da nefret ediyorum. Ben çok kötüyüm ya.Bunlar geçecek mi?Anlatacak kimsem olmadığından kendimle konuşuyorum.Ben iyi değilim abi.Hastayım ve hastalıklıyım.Okudumakta olduğum bölümde çalışmak istemiyorum.Gelecekten beklentim hiç yok.En sevmediğim ağlamayı yaşıyorum.İçten ve sessizce. Bu yazının kesinlikle okunma kaygısı yok.Sadece bu kadar berbat hissederken yazmak istedim.Hadi görüşürüz.

SESSİZ GÜNAHKAR

Merhaba yazının neyle alakalı olacağını blmiyorum ama bir şeyler yazacağım.Mayısta bir şeyler yazmayı seviyorum.Genel bahsedeceğim. Güncel durumumu paylaşayım önce.Sikik hissediyorum.Ramazan bile beni tatmin etmiyor.Son bir haftadır hiç evden çıkmıyorum.Son bir iki ayda da çok nadir dışarı çıkıyorum.Haliyle farklı insanlarla sıfır iletişim.Sadece gün boyu gördüğüm kuzenime hayatın boktanlığını anlatıyorum.Bazan tüm insanlıktan ümidi kesiyorum.Kadınlara ve erkeklere topluca hükümler giydiriyorum.Belli ideolojidekilere kayıyorum.Neden peki?Sadece canım sıkılıyor.Ota boka laf atıp duruyorum.Son derece pasif bir yaşamım var ayrıca.Tam anlamıyla hiçbir şey yapmayarak günlerim geçiyor.Fazla uyuyarak ve medyada çok fazla zaman öldürerek günlerimi "istediği skoru yakalamış tur için defansta paslaşıp sakat numarası yapan ve değişikliğe sürünerek giden futbolcular" misali harcıyorum.Sorun zaman kısıtlaması değil kesinlikle daha fazla zamanım olsa daha fazla uyuşukluk yaparım gibi.Küçü