Merhaba,
Aslında bu aralar yazmayı düşünmüyordum ama dayanamıyorum artık.Başlıkta söylediğim olayla karşı karşıyayım,sıcağı sıcağına da yazmak istedim.En azından bir şeyler üretince rahatlıyorum.
Psikolojik problemim olup olmadığı ben de her zaman şüpheli bir durumdu.Başka insanların yerine geçemediğim için kıyas yapamıyorum.Ama şunu biliyorum ki yaşamımda bazı döngüler var.Sürekli mutlu ya da mutsuz olamıyorum.Mutlu olduğum anlar çok sahte geliyor bana.Mutsuz olduğum zamanlar döngünün "düşünce yoğunluğumun yüksek" olduğu zamanlar,mutlu olduğum zamanlarsa "unutma ve uyuşma yoğunluğumun yüksek" olduğu zamanlar oluyor genelde.Başlıkta belirttiğim kısım düşüncelere en çok daldığım,hayatı en çok sorguladığım,hayat motivasyonumun en az olduğu ve en kısır olduğum zaman dilimi.Dinimi önemsemesem,kendimi önemsemesem bu zamanlarda içerim.Kafayı bulurum ve uğraşmam.Bu döngüyü rahat atlatmanın yollarından biri de yazmak benim için.O yüzden şu an klavyesi "çekilmez" olan bilgisayarımın başındayım.
Bunun her insanın başına geliyor olabileceği aklımda ve "kendimi özel hissetme" yanılgısından uzaktayım.Ben sadece burada kendi içimdeki gözlemleri yazıyorum.Bu zamanlarda her şeye sinirleniyorum.En ufak gürültüye bileÜzerime yalnızlık psikolojisi çöküyor.Olumsuzluklar aklıma geliyor.Kendimi değersiz hissediyorum.Ve bu zamanlar hayatım üzerine çok düşünüyorum.Hayallerimi ve isteklerime karşın şu an nerede olduğumu.Geçmişteki benle gelecekteki beni.Ne kadar değiştiğimi.Ne istediğimi bilemediğim zamanlar bu zamanlar.Zaten çoktan hayattaki belirgin amaçlarımı görmezden geliyorum.Onlara bakmadan sadece nötr olmaya ve özellikle sorumsuz olmaya başlıyorum.Ve ben bu zamanıma düşüncede boğulma periyotu diyorum.
Biraz da özeleştiri yapıp bitirmek istiyorum.Bu zamanlar çok sıkıcı olduğumu düşünüyorum.Dışarıya hep negatif enerji verdiğimi(ki genelde dışarıyla iletişimimi kesiyorum) de düşünüyorum.Düşüncelerde boğulma periyotum benim gerçeğim.Belki de zayıf noktalarımdan birisi.Şu yaşıma kadar hiç sevgilim olmadı.Çünkü genelde kusur gördüm insanlarda.Basitlik gördüm ve beğenmedim.Ama bu zayıf yönümle de belki hiç bir kadını mutlu edemeyebileceğim aklıma geliyor.Onlarda gördüğüm hatalardan bende de olduğu aklıma geliyor.
Neyse işte şunla kapatayım.Yaşamak sanki zahmetli biraz.Varolmak...Biraz ağır..Bir uğraş..Bazı insanlar çaba sarfediyor yaşamak için.
Aslında bu aralar yazmayı düşünmüyordum ama dayanamıyorum artık.Başlıkta söylediğim olayla karşı karşıyayım,sıcağı sıcağına da yazmak istedim.En azından bir şeyler üretince rahatlıyorum.
Psikolojik problemim olup olmadığı ben de her zaman şüpheli bir durumdu.Başka insanların yerine geçemediğim için kıyas yapamıyorum.Ama şunu biliyorum ki yaşamımda bazı döngüler var.Sürekli mutlu ya da mutsuz olamıyorum.Mutlu olduğum anlar çok sahte geliyor bana.Mutsuz olduğum zamanlar döngünün "düşünce yoğunluğumun yüksek" olduğu zamanlar,mutlu olduğum zamanlarsa "unutma ve uyuşma yoğunluğumun yüksek" olduğu zamanlar oluyor genelde.Başlıkta belirttiğim kısım düşüncelere en çok daldığım,hayatı en çok sorguladığım,hayat motivasyonumun en az olduğu ve en kısır olduğum zaman dilimi.Dinimi önemsemesem,kendimi önemsemesem bu zamanlarda içerim.Kafayı bulurum ve uğraşmam.Bu döngüyü rahat atlatmanın yollarından biri de yazmak benim için.O yüzden şu an klavyesi "çekilmez" olan bilgisayarımın başındayım.
Bunun her insanın başına geliyor olabileceği aklımda ve "kendimi özel hissetme" yanılgısından uzaktayım.Ben sadece burada kendi içimdeki gözlemleri yazıyorum.Bu zamanlarda her şeye sinirleniyorum.En ufak gürültüye bileÜzerime yalnızlık psikolojisi çöküyor.Olumsuzluklar aklıma geliyor.Kendimi değersiz hissediyorum.Ve bu zamanlar hayatım üzerine çok düşünüyorum.Hayallerimi ve isteklerime karşın şu an nerede olduğumu.Geçmişteki benle gelecekteki beni.Ne kadar değiştiğimi.Ne istediğimi bilemediğim zamanlar bu zamanlar.Zaten çoktan hayattaki belirgin amaçlarımı görmezden geliyorum.Onlara bakmadan sadece nötr olmaya ve özellikle sorumsuz olmaya başlıyorum.Ve ben bu zamanıma düşüncede boğulma periyotu diyorum.
Biraz da özeleştiri yapıp bitirmek istiyorum.Bu zamanlar çok sıkıcı olduğumu düşünüyorum.Dışarıya hep negatif enerji verdiğimi(ki genelde dışarıyla iletişimimi kesiyorum) de düşünüyorum.Düşüncelerde boğulma periyotum benim gerçeğim.Belki de zayıf noktalarımdan birisi.Şu yaşıma kadar hiç sevgilim olmadı.Çünkü genelde kusur gördüm insanlarda.Basitlik gördüm ve beğenmedim.Ama bu zayıf yönümle de belki hiç bir kadını mutlu edemeyebileceğim aklıma geliyor.Onlarda gördüğüm hatalardan bende de olduğu aklıma geliyor.
Neyse işte şunla kapatayım.Yaşamak sanki zahmetli biraz.Varolmak...Biraz ağır..Bir uğraş..Bazı insanlar çaba sarfediyor yaşamak için.
Üzerinde çok düşünerek çok mutlu anınızı bile cehenneme çevirebilirsiniz
Yorumlar
Yorum Gönder